در هفته های پیش، پاسداران روز ارتش را تحریم کردند و مردم دست ر‌د بر حرکت انحرافی و فرصت طلبانه رفسنجانی (از انقلاب) زدند. رژیم و آخرین طرفدارانش در فشار قرار گرفتند. بازی‌ عوض شد. رفسنجانی ترسید که در نهایت طرفدارانش اورا به آمریکا بفروشند. رفسنجانی مجبور شد خود به صحنه بیاید. انگلیس حمایت خود از این حرکت را ادامه داد چون در مسیر منافع خود (سقوط سریع نظام سوخته، برای حذف امکان بازگشت اپوزیسیون دموکرات‌-اسلامی وابسته به آمریکا). ولی‌ کّل نظام از این شتاب دادن به سقوط ترسید و رای به اخراج رفسنجانی از بازی‌ داد. ما شاهد یک تحول بزرگ در ساختار نظام جمهوری اسلامی بودیم : شکاف بین انگلیس و نوکران ۱۵۰ ساله‌آاش و ظهور یک نظم نوین در داخل جمهوری اسلامی یا در واقع یه نظم در هم بر هم جدید متشکل از مراجع تقلید حوزه، سران پاسداران، لاریجانی‌ها و کّل افرادی که رفسنجانی بیرون کرده بود.

سپس، ما شاهد درگیری در داخل این نظم جدید قدرت شدیم : اهالی این نظم جدید به جان یک دیگر افتاندند برای احراز مدیریت بازی ! وحشت داخلی‌ بالا گرفت. بازار وارد یک اعتصاب ۸۰ در صدی شد. در سالروز ۱۴ : صحن گورستان خمینی خالی‌ از مدیران نظام بود و نظام حتا نتوانست عدّه سیاهی لشکر برای پر کردن محل پیدا کند. سران غیر متحد نظام از بیچارگی به "سبز" پناه بردند... روحانی (علاقمند به سازش با آمریکا) فرصت طلبانه به حرکت رژیم پیوست. این برنامه مورد استقبال مردمی قرار نگرفت و آمریکا پسندید. او را عملا مورد تقدیر قرار داد.

در نتیجه، روحانیت حوزوی که اکنون مدیریت بازی را در دست گرفته، جلیلی رها کرد و مشغول به تبلیغ برای "مدیریت خوب" روحانی شد تا انتخاب او را توجیه کند. ولی‌ آنچه در میان نبود حضور مردمی بود: بر پایه تصاویر رسمی‌ رژیم دیدیم که مردم و گروه‌های جدا شده از نظام (پاسداران پایه، بسیجی‌ ها، بازاریها و آخوند‌های معمولی‌) در بازی انتخاب روحانی شرکت نکردند. آقازاده‌ های شمال شهر نشین نیز این انتخاب (به معنی‌ بازگشت به اصلاحات نیم بند) را تحریم کردند. سران سپاه به طرفداری از قالیباف نیز انتخاب روحانی را تحریم کردند. در نهایت، "روحانیت حوزوی مدیر نظام" شخصی‌ برنده علام کرد که در داخل طرفداری ندارد. این انزوا در عدم حضور مردم و خودیها در خیابان بعد از پیروزی روحانی بیشتر عیان شد.

در هفته پیش، روحانی می‌بایست برای تقویت خود، دست دوستی‌ بسوی رقبا و آقا‌زاده‌ ها دراز میکرد، ولی‌ از آنجا که برای کسب امتیازاتی به نفع خود و "روحانیت حوزوی مدیر نظام" آماده، این حرکت از او سر نزد. در بازی با آمریکا نیز او نرمشی نشان نداد، چراکه هدفش گرفتن بیشترین امتیازات از آمریکاست. وحشت آقازاده‌ها را گرفت و خرید دلار و در پی‌ آن نرخ دلار سر به آسمان زد. تظاهرات بعد از فوتبال نیز بر مشکلات رژیم افزود و انزوا و ضعف امنیتی نظام را یاد آور شد.

روحانیت حوزوی که مدیریت بازی را در اختیار گرفته، برای حمایت از روحانی، نماز جمعهِ را به او اختصاص داد ؛ ولی‌ ما عکسی‌ از او در این برنامه ندیدیم. این به این معنی‌ بود که روحانی آنجا نبوده . از آنجا که مدتهاست خودی‌ها نماز جمعه را تحریم کرده و نظام از عکس‌های بایگانی استفاده میکند، این به این معنی‌ بود که رژیم عکسی‌ از روحانی در بایگانی نیز ندارد.

در هفته پیش، رژیم برنامه رسمی‌ بسیار سنگینی‌ داشت : هفته قوّه قضائیه، میلاد امام دوازدهم و سالروز ۷ تیر... بایکوت داخلی‌ و عدم داشتن یک بایگانی تصویری از روحانی، رژیم را مجبیور به خود سانسوری و گریز به حرکت‌ها و اخبار جنجالی و انحرافی کرد: از جمله سقوط بی‌ معنی‌ و دروغین دلار، یا داستان مرگ برادر ناشناس منصور اسانلو و در نهایت داستان سراسر دروغ تخریب پارک نوشهر.

در این هفته، رژیم منتظر تحریم‌های جدید آمریکا بود. قیام مصری‌ها بر علیه دولت اسلام گرا نیز مشکلی‌ اضافه شد. داستان یک هفته جالب و پر شکست برای رژیم + افشاگری لیستی از یاران مالی‌ نظام + چند حقیقت پشت پرده "قیام مصری ها".