ده ها، و بشايد صدها هزار ايرانی در اين سی سال گذشته گفتند و گفتند، نوشتند و نوشتند که چه خطاها کردند و چه بيراهه ها را
شاهراه رستگاری خواندند. سی سال پياپی نوشتند و گفتند که راهی که رفتند ايران را به مغاک دروغ و فريب و نابودی و
سرافکندگی کشاند. آنچه در سال پنجاه و هفت رخ داد ايرانيان را از تاريخ و اس توره هايشان، از دين و آيينش ان دور ساخت ؛
ايرانيان را در برابر هم گذاشت و مهر را به کين دگر کرد. ميليونها ايرانی با والامنشی های تاريخی خود وداع کرده و افسار
خرد و شور و شيدايی خود را به رايگان در کف ملايان نهادند . از پله های گمراهی تا پشت بام فراموشی بالا رفتند و فرياد
الله اکبر سردادند. آنان در الله اکبر رهايی و رستگاری خود را می جستند ب ی آنکه اندک ی درنگ کنند که همسايه آنان که
مسيحی يا بهائی يا يهودی يا زرتشتی و ميترايی و يا بيدين است در دلهره ای ژرف بوده و در فردای پيروزی الله اکبر ، شکست
و سرافکندگی و باخت خود را می بيند.

در پيروزی الله اکبر مرگ تاريخ کهن ايران را می توان ديد. آنان که از کهن روزگاران در اين سرزمين زيسته بودند و خدايان
خود را نيايش کرده بودند، اکنون الله اکبر آنچنان آسمان ايران را می پوش اند و آنچنان زورمی گفت که ديگر برای خدايان کهن
ايران زمين جاي ی نمی ماند. بر سر ميليونها زن ايرانی روسری خوارداشت پوشاندند، آنچه را بيگانه بود آشنا و خودی خواندند

و آنچه آشنا بود و آئين ما بود خوار داشته و بيگانه ا ش خواندند .
اکنون دوباره لاشه آن رويداد شوم را از گورهای سرد برون آورده و ميکوشند جانی تازه به آن بدمند؛ شعارهای پراک نندۀ آن
دوران را دوباره در بلندگوها و پشت بامها فرياد ميزنند .

جوانهای ايرانی را هرچه زودتر بايد هشدار داد که در دام اين فريب خطرناک و مرگبار نيفتند. پيراهن ميليونها ايرانی را اگر
بدريد خواهيد ديد که فروهر به گردن دارند . چگونه با فروهر به گردن به بالای بام ميرويد و الله اکبر سر ميدهيد؟

© WWW.IRAN-RESIST.ORG