قطعنامه 24 سپتامبر خواستار چيزهايي شده است كه تاكنون بي سابقه بوده است. در این قطعنامه تعليق كامل و پايدار تمامي فعاليتهاي مربوط به غني سازي اورانیوم ، تجديدنظر در ساخت راكتور آب سنگين اراک ، تصويب و اجراي پروتكل الحاقي -شامل دسترسي به اشخاص، اسناد مربوط به اجرا، استفاده دوگانه از تجهيزات و برخي كارگاههاي نظامي و تحقيق از مكانها- درخواست شده است. چنين به نظر مي رسد كه اكنون اين قطعنامه، كليه دستاوردهای دو سال گذشته را بر باد داده است.

عبارتی که براي نخستين بار در این قطعنامه آمده و به هيچ وجه در قطعنامه هاي پيشين شوراي حكام عليه جمهوری اسلامی سابقه نداشته، عبارت نقض توافقات است. نقض توافقات كه خود به معناي عدم پايبندي -Non Compliance- است، هنگامي به كار ميرود كه كشور عضو به تعهدات خود براساس مفاد پيمان منع گسترش سلاحهاي هسته اي -NPT- و يا قطعنامه هاي شوراي حكام عمل نكرده باشد و بالطبع به عنوان آخرين راه حل، پرونده اش به شوراي امنيت ارجاع داده مي شود.

اين در واقع همان شمشير داموكلس يا مكانيسم ماشه است. به عبارت ديگر، برخورد خام دستانه تيم هسته اي، اجازه داد كه حداكثر تعابير منفي -و زمينه ساز اقدامات عملي بعدي- در اين قطعنامه به كار رود. آنان كه با ادبيات حقوقي بين المللي آشنا هستند به اين نكته مهم توجه دارند كه استفاده از عبارت نقض تعهدات در اجراي توافق پادمان ، آشكارا مساوي با عدم پايبندي است و اين خود صريحا به معناي ارجاع پرونده جمهوری اسلامی به شوراي امنيت سازمان ملل است.